Πρίν πολυ πολύ καιρό στα παλιά τα χρόνια, που λένε, μάλλον μιλαμε για μια εποχή μετά το 1800 οι γάμοι γίνονταν με συνοικέσιο. Μετά απο πρόχειρη σκέψη και αφού είχαν κάνει οι πατεράδες τις μοιρασίες με τις προίκες και είχαν τα πάντα συμφωνημένα όπως τα θέλανε, κατα το άγραφο πρςτόκολλο των προξενιών,καλλούσαν τον γαμπρό στο σπίτι της νύφης για ένα λυκούλειο γεύμα και για τα καλοσωρίσματα στο νέο του σπιτικό. Πιθανών για χαλαρή κουβέντα, λίγο χορό και καλύτερη γνωριμία με την νύφη, μιάς και μέχρι τότε την είχε δει μόνο απο μια ασπρόμαυρη κακοτυπομένη φωτογραφία και φυσικά του άρεσε έτσι κι αλλιώς. Μετά λοιπον απο το πλούσιο αυτό γευμα με τα γαμοπύλαφα και τα κατσικάκια στο τραπέζι και αφού ο γαμπρός είχε διπλαρώσει το κατσικάκι και είχε καταφέρει ελάχιστα να συνεφέρει το στομάχι του(χωρίς σόδα!) μετά απο μιά απολαυστική πίπα,μιας και ήταν ορισμένης ηλικίας και μπορούσε να καπνίζει ελεύθερα. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή ο πατέρας θυμάται δήθεν πως έχει κάτι πολυ επείγουσες δουλειές που δεν παίρνουν αναβολή και χρειάζεται οποσδήποτε να κόψει κάτι ξύλα, που είχε μαζέψει για διάφορες δουλειές και μιας και ήταν βαριά δουλειά και επίπονη σκέφτηκε να ζητήσει τη βοήθεια του γαμπρού. Στο τέλος ο γαμπρός κατέληγε να έχει κόψει κανα κάρο κούτσουρα τελειώνοντας μια δουλειά που απαιτούσε καμια βδομάδα για να τελειώσει.
Το έθιμο αυτό (που το ξέρανε όλοι, τυχαία, εκτός απο τον γαμπρό), έχει τόσο παλιά τις ρίζες του και αποσκοπούσε να εξετάσει πόσο γεροδεμένος ήταν ο γαμπρός που έπαιρνε την νύφη και αν θα μπορούσε και αυτός να τα βγάλει πέρα με τέτοιες δουλειές. Ο γαμπρός βέβαια ήταν έτσι κι αλλιώς παιδί του αγρού και της σκληραγωγίας και τα κατάφερνε περίφημα σε οποιαδήποτε χειρωνακτική εργασία. Μετά και απο αυτή τη δοκιμασία οι πάντες ήσαν ευχαριστημένη και η νύφη που θα έχει έναν τόσο γερό άντρα στο κρεβάτι της...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου